Castello Cavalcanti

Prada, Castello Cavalcanti’yi sunar. Başarılı Amerikalı yönetmen Wes Anderson’dan sekiz dakikalık bir kısa film.

Castello Cavalcanti, Anderson’ın “modern klasikleri”, The Royal Tenenbaums (Tenenbaum Ailesi), The Darjeeling Limited (Küs Kardeşler Limited Şirketi) ve Moonrise Kingdom’ın (Yükselen Ay Krallığı) da dahil olduğu auteur evreninin bir parçası. Ancak bu kez İtalya’dayız, tarih Eylül 1955 ve Jason Schwartzman az önce yarış arabasıyla İsa’ya çarptı.

Ve olaylar, kader üzerine “Wes Anderson’a özgü” bir halk masalı olarak gelişti. Cinecittà Stüdyoları’nda, filmin geçtiği döneme mükemmel bir şekilde uyan bir platoda filme çekilen Castello Cavalcanti, kendini modernitenin uğramadığı küçük bir kasaba bulan şehirli ve kurnaz Schwartzman’ın hikayesini anlatıyor. “Neredeyim?” diye soruyor. Kasaba sakinleri oyun oynamayı bırakıp tuğla bir binayı gösteriyor: “Castello Cavalcanti.”

Burası tek meydanlı, herkesin birbirleriyle uzaktan akraba olduğu, otobüs pek sık uğramadığı ve spagetti eşliğinde aile sırlarının paylaşıldığı bir yer.

Ne var ki Schwartzman’ın canlandırdığı kayıp yabancı aniden, Castello Cavalcanti’nin meçhul bir yer olmadığını fark ediyor. Burası bir yer. Özel bir yer. Atalardan kalma. Hiçbir şey nedensiz değil ve kayınbiraderinin ters taktığı direksiyon büyük bir planın bir parçası olabilir. “Kaza yaptığıma bir şekilde memnunum,” diye itiraf ediyor. “Bu benim için bir uyarıydı.”

Castello Cavalcanti’nin görüntü yönetmenliğini, kamerası setin etrafında tuhaf bir teleskop gibi dönen ünlü Darius Khondji üstleniyor. Film ellili yılların parlak, asit renkleri, formika ve neon tabelalarla parlıyor. Güzel garson kızın bir bakışı. Yabancıların cömertliği. Eski haliyle evi.

Castello Cavalcanti; Prada’nın Helena Bonham-Carter ve Ben Kingsley’ın rol aldığı Roman Polanski imzalı 2012 tarihli iş birliğini takip ediyor. Kısa film dünyada ilk kez “Yarışma Dışı Özel Etkinlikler”in bir parçası olarak 13 Kasım 2013’te Roma Film Festivali’nde gösterildi.