Yönetmen Jonathan Glazer tarafından New York’ta çekilen fotoğraflar ve hareketli görsellerde Johansson, bir oyuncu olarak sanatını mükemmelleştirirken görülüyor. Johansson, aynı ifadeleri farklı hisler ve anlamlarla tekrarlayarak bir oyuncunun yeteneğini ortaya koyan sonsuz dönüşüm becerisini sergiliyor. Soyut ve gerçek dışı bu kareler, sinemanın özünü yansıtıyor. Derken Johansson stüdyodan çıkıyor ve birden filmden gerçekliğe; ancak kurgulanmış ve bizler için idealize edilmiş bir gerçekliğe geçiş yapıyoruz. Tam olarak Prada’ya özgü bir ikilemle karşı karşıya kalıyoruz: Performansın verdiği yakınlık hissi, günlük yaşamın panoramik normalliğiyle kontrast yaratıyor. Cinéma vérité: Johansson’ı bir yönetmen yokmuş gibi, kendi benliğiyle gördüğümüz gerçek sinema.